Zvuk sirene, Avram Izrael, skloništa, druženje, leci, osvetljeno nebo nad Beogradom… Ovo su samo neka sećanja na bombardovanje koje je dogodilo pre 21 godine. Naravno, potiskujemo loše i pamtimo samo ono što želimo.
Dugo godina, o Miladinu Zariću se ćutalo. Njegovo ime nije smelo da se pomene ni u serijalu „Povratak otpisanih“, a ovaj veliki čovek i heroj je zbog ideoloških zabluda gurnuti u zaborav.
Uskrs ili Vaskrs je uvek nedeljom, i to je kanon, ali Vaskrs menja datum svake godine. Osnova računice jeste da „padne“ prve nedelje posle prolećne ravnodnevnice, prve nedelje posle punog meseca. Takođe pravoslavni Uskrs se po tradiciji ne slavi pre ili na dan jevrejskog praznika Pasha. Ovo pravilo ne važi za katolički praznik.
Mumija sveštenika Nesmina ili Beogradska mumija biće predstavljena u okviru Arheološke zbirke Filozofskog fakulteta u subotu 8. decembra od 12 do 13 sati. Zainteresovani građani imaće priliku da, uz stručno vođenje, vide jednu od najvećih misterija prestonice. Uz priliku da pogledaju Beogradsku mumiju, posetioci saznaju nešto više o kultu mrtvih, mumifikaciji, istoriji i kulturi ptolomejskog
Kao glavni grad tadašnje Kneževine Srbije, Beograd je pre više od vek i po, daleke 1860. godine, po prvi put podeljen na kvartove – njih šest, koji su u organizacionom pogledu umnogome promenili upravu varoši, pripremajući teren za osnivanje opština koje danas poznajemo.
Čuvena pesma “Đurđevdan” nastala je u “vozu smrti”, koji je putovao iz Sarajeva za Jasenovac, svedoči profesor Žarko Vidović, istoričar umetnosti iz Sarajeva, koji je bio u zloglasnom koncentracionom logoru 1942. godine.
Opšte prihvaćena mudrost kaže, da naziv Palilule potiče od toga što su Turci zabranili pušenje u varoši zbog straha od požara. Tada su nesrećni Beograđani morali da pešače četvrt časa od Šanca, da bi uživali u duvanu. Ali, da li je to ispravno mišljenje?
Prema verovanjima, u našim krajevima Nova godina počinje da se slavi tek od 9. veka, kada je većina Južnih Slovena primila hrišćanstvo. Prvi srpski prinčevi koji nose hrišćanska imena (Stefan – najmlađi Mutimirov sin, i Petar – Gojnikov sin) rođeni su između 870. i 874. godine, zbog čega se smatra da su Srbi i njihova vladarska porodica definitivno
Ono o čemu mi građani leve obale Dunava u Beogradu često pričamo i spominjemo kad se pomene saobraćaj u Beogradu jeste upravo naš dragi, stari i oronuli Pančevački most. Upravo je on naša današnja tema. Naš Pančevački mosta, do prošle godine jedini most na Dunavu u Beogradu, danas slavi 80 godina od otvaranja. Na današnji
Kada su nemački fašisti 6. aprila 1941. godine mučki napali Beograd, među mnogobrojnim žrtvama ovog kukavičkog napada bio je i 36-godišnji Ljubomir Vukotić rodom iz Borče.
Hram Svetog cara Konstantina i carice Jelene sagrađena je u periodu od 1921. godine do 1931. godine, prema projektu arhitekte Radivoja Predića u duhu srpsko-vizantijske arhitekture. Crkva je izgrađena je od crkvenih para i para vernika iz Ovče.
Dvadeset sedam ribarskih porodica koje su se nastanile iz Pančeva u Borču podigle su 1798. godine mali hram posvećen Prenosu moštiju Svetog Nikolaja Čudotvorca (22. maj). Hram je podignut prilozima dobrih ljudi iz Borče i okoline, kao i velikim ktitorima Gligoriju Romanu i Lazaru Stojkoviću zemunskom trgovcu. Osvećenje hrama bilo je 10. maja (po starom
Godinama samo tražili stare slike Pančevačkog mosta kako bismo ih danas podeli sa vama, našim vernim čitaocima. Danas kada je naš Pančevac napunio 81. godinu specijalno vam pokazujemo slike iz perioda prve izgradnje (1927.-1935.), od otvaranja do rata (1935.-1940.), srušenog mosta u ratu (1941.-1945.) i druge izgradnje (1946. godine). Uživajte… Ukoliko Vas zanima
Imamo priliku da vam prikažemo jedinstvene i dragocene slike Borče, koje do sada nikad nisu bile viđene. Slike su iz perioda pod okupacijom Nemačke tokom Drugog svetskog rata, od avgusta 1943. do oktobra 1944. godine, odnosno do trenutka kada je Borča oslobođena. Ovaj deo Borče sada se naziva Stara Borča. Uživajte… Ukoliko Vas zanima još
Da li je istorija čovečanstva jednaka istoriji ratovanja i danas je teško definisati. Imamo li sklonost ka brzom zaboravu i postoji li u novim generacijama nedostatak kolektivne brige? Naš Beograd je prepun potresnih biografija heroja, ljudi zaboravljaju svoj govor kao i zašto treba da postoji odgovornost prema istoriji.