Bojan K.
„Kotež, naselje u kojem je vreme stalo“ je članak koji su napisali novinari dnevnih novina Glas javnosti 2. novembra 2004. godine.
Verovatno se sad pitate, zašto objavljujemo nešto staro 12 godina?
Odgovor je jednostavan: Kad pročitate biće vam sve jasno!
„Kotež, naselje u kojem je vreme stalo“
„Svaki put kada stanovnici Koteža otvore prozor, miris kafe ispuni im sobe. U Kotežu se, naime, nalazi jedna od najvećih pržionica kafe u Srbiji.
Naselje Kotež osnovano je 1968. godine. U početku je to bila radnička naseobina zaposlenih u „Mostogradnji“, MUP- u i u “ Radu“.
Danas, to naselje je jedno od dve urbane sredine na levoj obali Dunava, druga je Borča. Ipak, Kotež je uglavnom okružen brojnim divljim naseljima, bez kanalizacije, asfalta.
Zvanično, naselje ima oko osam hiljada stanovnika, a nezvanično, uključujući i ta „divlja“, oko 15 hiljada. Kotež boluje od svih bolesti naselja sa leve obale Dunava. Stanovnici ovog naselja velike probleme imaju sa kišnom kanalizacijom, pa im i novoasfaltirane ulice veoma brzo propadaju. Takođe je veliki nivo podzemnih voda, dok je pritisak vode u letnjim mesecima naročito nizak. Veliki problem za stanovnike ovog naselja je dosta visok procenat narkomana, pa meštani naselje zovu svojom „Kolumbijom“.
Ipak, naselje živi i sa ovim problemima više od 40 godina. Najveće bogatstvo naselja su deca. U OŠ „Vasa Pelagić“ nastavu pohađa oko 1.370 đaka, raspoređenih u tri smene. Škola je izgrađena sedamdesetih godina i jedna je od tri u Srbiji koja je ušla u “ Program za mir“ pod pokroviteljstvom kanadske vlade.
Slika naselja se od šezdesetih godina nije mnogo promenila, samo su fasade zgrada sada stare i zapuštene. Veći deo naselja nije upisan u zemljišne knjige, čak ni zgrada Mesne zajednice. Uknjižene su samo zgrade koje su urađene 1968. godine.
A u samom naselju kao da je vreme stalo. U Kotežu ulice još uvek nose imena partizanskih heroja i ratnika. Kad svaka nova vlast radi na promeni imena ulica, u Kotežu se još nisu odrekli bratstva i jedinstva.
Kotež nije mesto za zabavu mladih. Postoje samo dva kafića i jedna poslastičarnica. Kafana nema, a nema ni kulturnih sadržaja. Nekada je postojala bioskopska sala, ali je radila veoma kratko.“
Izvor: Glas Javnosti
Znam da je članak o Kotežu pisan pre skoro 3 godine, ali je autor preskočio dogradnju osnovne škole, uredjenje školskog dvorišta, pijace,veći broj uknjiženih objekata, a ne samo iz 1968. godine. A to što nema kafana i nije neki nedostatak; u okolini ih ima dovoljno.Svakako nedostaju sportski objekti. Jeste Kotež svojevrsna spavaonica, ali bio je to decenijama i Novi Beograd. Sve u svoje vreme. Kišna i delom i fekalna kanalizacija su prioritet. Uredjenje korita (kanala) reke Kalovita, bi značajno izmenio sliku ovog naselja, kao i izgradnja toliko puta pominjanih biciklističkih staza, možda izgradnja teniskih terena, pored nasipa…Izgled svakog naselja je slika, prvenstveno, ljudi koji u njemu žive i nije uvek bitan samo novac, već i ideje i istrajnost njihovih nosilaca i svih ostalih gradjana. A vreme ne stoji, nego problemi leže.